Dag 16-22: alweer drie weken bij EW voorbij, nog maar één weekje te gaan...

Nog maar 1 dikke week en dan moet ik alweer afscheid nemen van EW. Het bevalt me hier prima. De olifanten zijn prachtig, het werk is geweldig, de mensen zijn lief, leuk en aardig en bovenal, Thailand is een schitterland land.

Deze week ontzettend veel bezoekers gehad! Veel rondleiden en 's avonds doodmoe naar bed. Als klap op de vuurpijl ben ik snipverkouden geworden. Raar, in zo'n warm klimaat.. r was een tv-crew van RTL5 twee dagen op bezoek om opnames te maken voor het TV-programma 'Leven zonder dwang'. Het programma heeft 8 deelnemers, elk met een andere neurose. Het was een bijzondere ervaring om ze hier bij EW " over de vloer te hebben". Of ze hun dwangneurose hebben overwonnen? Kijk eind april naar aflevering 8; dan weet je het!

Inmiddels heb ik mijn tweede vrije dag alweer gehad. Mijn eerste vrije dag ben ik op EW gebleven. Dat was prima echter, je bent dan toch niet echt vrij. Ongemerkt pak je toch kleine klusjes op en er lopen altijd bezoekers om je heen. Niet echt rustig. En voor je het weet zit al je kleding weer onder het vuil. Daarom: guesthouse geboekt en zondagmiddag in de taxi van EW gestapt. Op naar Kanchanaburi. Ik moet bekennen dat ik het best spannend vond. Na twee weken altijd mensen om me heen te hebben gehad opeens alleen op pad. Ongezellig.

Alles ging gelukkig goed en ik werd -nog onder het vuil- netjes voor de deur van mijn guesthouse afgezet. Een simpel, eenvoudig guesthouse met een gezellig restaurant. Na een (warme!!) douche ben ik naar het restaurant gesneld: op naar de green curry en 1-2-3-4..... Singha bierrrr! Heerlijk. Na mijn angst te hebben overwonnen ben ik bij een wildvreemd persoon aan tafel gaan zitten. Uiteindelijk werd het een gezellige avond, heb ik mijn eten gedeeld en weer het een en ander wijzer geworden. Wat me opvalt is dat er zo ontzettend veel jonge mensen de wereld rondreizen en al zo ontzettend veel hebben gezien. Ik voel me er bijna lullig door, met Thailand als enige "ver weg" ervaring. 

Anyway:
Halverwege de nacht kwam ik erachter dat ik het bed deelde met tientallen beestjes; groot, iets kleiner of heel klein. Gadverdamme. ik kon wel janken! Na een slapeloze nacht mijn boeltje gepakt en naar een iets duurder (duur is 20 euro per nacht) resort verhuisd. Heerlijk! Zwembad erbij, en goed restaurant. Lekker chillen. Ik moet er wel bij zeggen: waarschijnlijk heb ik gewoon pech gehad bij de VN Guesthouse aangezien mijn collegaatjes wel altijd een goede kamer hebben gehad.

Nadat ik uitgejubeld was over mijn prachtige kamer ging ik op weg naar de Bridge on the River Kwai. Vanuit mijn resort (Good Times Resort) ongeveer 20 minuutjes lopen. Ik vond het indrukwekkend om te zien. Wat een grote spoorbrug met zoveel historie. Je mag er over heen lopen maar helaas, mijn hoogtevrees riep me na 4 meter toch echt weer terug naar de kant. Na dit brugbezoek op mijn dooie akkertje terug gewandeld naar het stadje, wat boodschapjes gedaan en heerlijk aan het zwembad gelegen. Ik heb de middag afgesloten met een Thaise massage en een Thaise maaltijd in een straattentje. Ik kon de avond afsluiten met gezelschap want mijn collegaatjes van EW waren in de buurt aan het flyeren en gingen een drankje drinken in een kroegje vlakbij mijn resort. Gezelligheid!

De volgende ochtend kwam de taxi van EW me ophalen en om klokslag 10.00 uur stond ik alweer klaar op "the bridge on EW" om de bezoekers rond te leiden. Het klinkt raar maar... ik heb gedurende mijn vrije dag toch echt wat heimwee-momentjes naar EW gehad!

Afgelopen dinsdagavond bezochten we met een klein groepje vrijwilligers de universiteit waar onze vaste bezoekers Nan en Noei aan studeren. Als onderdeel van hun studie Biologie doen zij hier op EW al geruime tijd onderzoek naar het gedrag van de olifanten. Fantastisch om te zien. Ik heb er een filmpje van gemaakt en zal het uploaden.

Toen we het terrein van de universiteit opreden werden we omringd door aapjes! Zo lief als ze er uitzien, zo vals zijn ze in het echt.... Haha! Collega Nikki stapte dapper uit de auto want ze wilde graag een close-up foto van een aap. Echter, Nikki is een goedlachse dame en stapte breedlachend op de aap af. Wat je nooit moet doen; je tanden laten zien aan een aap. Dat vatten zij namelijk op als; Vechten?!!! Ze wist niet hoe snel ze weer in de auto moest springen.

Nan en Noei namen ons vervolgens mee naar een tempel met tamme aapjes. Het was bijzonder om te zien maar tegelijk ook wel erg zielig. Bij hoge uitzondering mochten we de tempel in aanbouw bezoeken. Prachtig; alles handgemaakt en handgeschilderd.

Na het bezoek aan 'de uni' hebben we een taart gekocht ter ere van de verjaardag van Tam; mijn Thaise "boeddha". En daarna met zijn allen gegeten in een restaurantje. Een geslaagde avond!

Mijn volgende ochtend begon om 07.30 uur perfect want mijn grote kleine vriend was er! Deze grote kleine vriend is een Thais jongetje van om en nabij 1,5 jaar oud en is het zoontje van de aannemer die hier aan het werk is. Altijd als ik het jongetje zie begin ik hard naar hem te zwaaien. Wat me een hele grote lach oplevert. Vervolgens zwaait hij eerst driftig terug, daarna drukt hij zijn handjes tegen elkaar voor zijn borst en maakt een diepe buiging voor me. Soms tot drie keer aan toe. Om op te eten! 

En nu weer snel aan het werk.

Later meer...

La kon!!!